Tijd voor deel 2 van m'n Vietnam trip!
Na Ho Chi Minh stopten we in DALAT. De huwelijksreisbestemming bij uitstek voor de Vietnamezen, met een gezellig meer en romantische Franse bouwstijl. Een avondje de stad verkennen was voldoende; de dag erop besloot ik om de natuur in te trekken en een dagje aan "canyoning" te doen. Dit betekende hoofdzakelijk: abseilen (met klimgerief van een klif afdalen), van lage watervallen/natuurlijke glijbanen afglijden en door het dal (en de jungle) trekken. Hoewel ik het enorm spannend vond, zat ik toch met wat schrik. Ik heb al ontdekt op m'n reis dat ik en water geen al te dikke vrienden zijn (behalve bij gewoon zwemmen uiteraard). Het was dus met de nodige schrik (en 'help, wat ga ik nu weer doen?') dat ik aan de dag begon. Bij de abseiloefening verzwikte ik al m'n enkel -dat beloofde-, maar m'n enkels zijn dit (gelukkig?) al gewend. De eerste keer daalden we van een 12m hoge klif af. Dit was voor ons al hoog genoeg, maar wij wisten niet dat dit maar een opwarmertje was. Next up was een 15m hoge waterval, waarvan we -jawel- pal in het midden moesten afdalen. Op het einde wachtte ons een drop van 3m waar we op teken van onze instructeur alle touwen moesten loslaten en ons moesten laten vallen. Ik was wss de traagste van allemaal: je moest met je voeten glijden over de wand en telkens de juiste hoek houden of je gleed weg, niet al te gemakkelijk als er water langs je naar beneden stort. Op een gegeven moment dacht ik dat m'n armen het niet meer gingen houden, maar toen ik zonder grote problemen weer aan land was, schreeuwde ik het uit van ongeloof. Ik had middenin een waterval gestaan! Dit was -nu ik erop terugkijk- echt geweldig! Op het einde van de dag wachtte ons wat zij de "washing machine" noemde. Hier had ik écht schrik; we mochten niet naar beneden kijken, maar toen ik klaar stond om af te dalen, kun je helaas niet anders. Op mijn gezicht was toen pure horror af te lezen, denk ik. We daalden van een klif af, vlak naast een waterval. Op een gegeven moment is er geen klif meer, kom je onder die waterval terecht (die je rondjes laat draaien als je niet blijft verdergaan) en kom je in het water terecht in een smalle geul. Van daar moet je alles loslaten en het stromende water zijn werk laten doen. Happend naar adem onder een waterval, een smalle geul en ettelijke seconden onder water, en eigenlijk niet weten hoe het voelt of wat er gebeurt? Brrrr... Geef mij die waterval dan maar terug! Het was, alles bij elkaar, genomen wel een toffe dag en ik heb m'n grenzen verlegd.
De volgende stops waren BUON MA THOUT (klein dorpje, op een olifant een toertje gedaan door het prachtige meer en het dorpje aan de overkant, met een lange, smalle boot terug), QUY NHON (vakantiebestemming voor Vietnamezen, aan zee) en wat vroeger het dorpje MY LAI was. De plaats van de massamoord, waar Amerikanen hele families hebben vermoord en huizen hebben verbrand.
En dan was het de beurt aan HOI AN, m'n absoluut favoriete plek van de hele trip. Een leuk stadje, dichtbij het strand, met een scootervrij oud centrum, straten verlicht met kleurrijke lampionnen, gezellige bars en lekkere restaurants en veel -heel veel- kleding- en schoenmakers. We zouden er maar een dag zijn, dus we moesten onze tijd goed spenderen. Op de dag van aankomst zijn de meesten onder ons de 'tailor shops' in het oud centrum ingedoken, mezelf incluis. 's Avonds had ik twee kleedjes besteld en een paar (simpele) sandalen. Hun efficiëntie en customer service heb ik nog nooit gezien. Ook al beseffen ze dat heel veel afhangt van goede (online en mond-op-mond) reviews en reclame, toch kunnen wij daar nog wat van leren. Ze kunnen bovendien echt alles maken: mijn simpel zwart jurkje had niet veel uitleg nodig en van m'n ander jurkje had ik een foto laten zien die ik had gevonden op Pinterest. De dag erop, na een paar fittings en aanpassingen, hadden beide jurkjes en sandalen al een plaats gevonden in mijn backpack. Naast shoppen en fittings was er gelukkig ook tijd voor wat relaxtijd op het strand! Iedereen vond het spijtig dat we de dag nadien al weer op weg moesten naar de volgende stop.
Next:
- HUE: ritje achterop een bromfiets door de rijstvelden, door boerendorpjes en langs tempels en pagoda's. Leuk avondje uit in Brown Eyes, een bar met een duidelijk motto: "Open from 5PM till the last one passes out".
- Bezoek aan de VINH MOC tunnels. Een tunnelcomplex gegraven door het Noord-Vietnamees leger om in te schuilen tijdens bombardementen, maar ook voor de lokale bevolking om in te leven. Het bestond onder andere uit een hospitaal, een bevallingskwartier, een keuken, een ontmoetingsruimte en verscheidene leefruimtes onder grond. We zijn door een deel van de tunnels gelopen en ik vond het er enorm benauwd. De gedachte dat men daar soms maanden in leefde, geeft me nog altijd kriebels.
- DONG HOI: 'homestay-resort' met de hoogste stapelbedden en grootste matrassen die ik al gezien heb. Tripje naar Paradise Cave (m'n tweede favo plekje): een megagrote en -hoge grot waar je je heel klein in voelt en waar het heerlijk stil is (de groepjes Chinezen en Japanners stroomden pas later binnen).
- NINH BINH: klein dorpje vlakbij het nationaal park, waar ze een reservaat hebben voor met uitsterving bedreigde apen en andere dieren.
- MAI CHAU: een echte homestay, met lokaal eten en flinterdunne matrasjes. Vlak voor het eten even een volleybalmatch gespeeld tegen de lokale bevolking die hun sportuurtje hadden op het centrale plein (betonnen minipleintje). Ze waren echt goed! 's Avonds ziek geworden en me 's morgens vanaf 4u30 in een zetel genesteld vlakbij het toilet. Zo heb ik het dorpje weten wakker worden en het 'ritueel' meegemaakt van een varken dat klaargemaakt werd voor consumptie, van slachting tot koteletjes op satéstokjes. Niet iets dat je alle dagen ziet en het eindresultaat zag er eigenlijk wel lekker uit. Het was waarschijnlijk hun feestmaaltijd vermits het die dag hun Independance Day was.
De bustrip eindigde in HANOI, de hoofstad van Vietnam (en vroegere hoofdstad van Noord-Vietnam). Veel minder druk dan Ho Chi Minh en er hangt een leuk sfeertje, vooral in the Old Quarter. Een (serieuze) pint bier voor 15000 dong (zijnde 50 eurocent), lekker eten voor minder dan $2 en een leuke avondmarkt. 's Avonds is de hele buurt rond het meer kleurrijk verlicht en er zijn in die beurt heel wat leuke eetplekjes te vinden. Als je in Hanoi bent, is een trip naar HALONG BAY (een van de nieuwe wereldwonderen) een must. Een cruise van 2 dagen en 1 nacht gaf me een goed beeld van de baai die veel groter is dan ik had verwacht. Kayakken, zwemmen op het strand van een eiland, squid fishing, tripje naar Surprise Cave, een kookles waarin we 'spring rolls' leerden maken/rollen, waren een paar van de activiteiten. Ook een van mijn TOPspots in Vietnam.
En daarna was het de beurt aan Bangkok (Thailand)!
Na Ho Chi Minh stopten we in DALAT. De huwelijksreisbestemming bij uitstek voor de Vietnamezen, met een gezellig meer en romantische Franse bouwstijl. Een avondje de stad verkennen was voldoende; de dag erop besloot ik om de natuur in te trekken en een dagje aan "canyoning" te doen. Dit betekende hoofdzakelijk: abseilen (met klimgerief van een klif afdalen), van lage watervallen/natuurlijke glijbanen afglijden en door het dal (en de jungle) trekken. Hoewel ik het enorm spannend vond, zat ik toch met wat schrik. Ik heb al ontdekt op m'n reis dat ik en water geen al te dikke vrienden zijn (behalve bij gewoon zwemmen uiteraard). Het was dus met de nodige schrik (en 'help, wat ga ik nu weer doen?') dat ik aan de dag begon. Bij de abseiloefening verzwikte ik al m'n enkel -dat beloofde-, maar m'n enkels zijn dit (gelukkig?) al gewend. De eerste keer daalden we van een 12m hoge klif af. Dit was voor ons al hoog genoeg, maar wij wisten niet dat dit maar een opwarmertje was. Next up was een 15m hoge waterval, waarvan we -jawel- pal in het midden moesten afdalen. Op het einde wachtte ons een drop van 3m waar we op teken van onze instructeur alle touwen moesten loslaten en ons moesten laten vallen. Ik was wss de traagste van allemaal: je moest met je voeten glijden over de wand en telkens de juiste hoek houden of je gleed weg, niet al te gemakkelijk als er water langs je naar beneden stort. Op een gegeven moment dacht ik dat m'n armen het niet meer gingen houden, maar toen ik zonder grote problemen weer aan land was, schreeuwde ik het uit van ongeloof. Ik had middenin een waterval gestaan! Dit was -nu ik erop terugkijk- echt geweldig! Op het einde van de dag wachtte ons wat zij de "washing machine" noemde. Hier had ik écht schrik; we mochten niet naar beneden kijken, maar toen ik klaar stond om af te dalen, kun je helaas niet anders. Op mijn gezicht was toen pure horror af te lezen, denk ik. We daalden van een klif af, vlak naast een waterval. Op een gegeven moment is er geen klif meer, kom je onder die waterval terecht (die je rondjes laat draaien als je niet blijft verdergaan) en kom je in het water terecht in een smalle geul. Van daar moet je alles loslaten en het stromende water zijn werk laten doen. Happend naar adem onder een waterval, een smalle geul en ettelijke seconden onder water, en eigenlijk niet weten hoe het voelt of wat er gebeurt? Brrrr... Geef mij die waterval dan maar terug! Het was, alles bij elkaar, genomen wel een toffe dag en ik heb m'n grenzen verlegd.
De volgende stops waren BUON MA THOUT (klein dorpje, op een olifant een toertje gedaan door het prachtige meer en het dorpje aan de overkant, met een lange, smalle boot terug), QUY NHON (vakantiebestemming voor Vietnamezen, aan zee) en wat vroeger het dorpje MY LAI was. De plaats van de massamoord, waar Amerikanen hele families hebben vermoord en huizen hebben verbrand.
En dan was het de beurt aan HOI AN, m'n absoluut favoriete plek van de hele trip. Een leuk stadje, dichtbij het strand, met een scootervrij oud centrum, straten verlicht met kleurrijke lampionnen, gezellige bars en lekkere restaurants en veel -heel veel- kleding- en schoenmakers. We zouden er maar een dag zijn, dus we moesten onze tijd goed spenderen. Op de dag van aankomst zijn de meesten onder ons de 'tailor shops' in het oud centrum ingedoken, mezelf incluis. 's Avonds had ik twee kleedjes besteld en een paar (simpele) sandalen. Hun efficiëntie en customer service heb ik nog nooit gezien. Ook al beseffen ze dat heel veel afhangt van goede (online en mond-op-mond) reviews en reclame, toch kunnen wij daar nog wat van leren. Ze kunnen bovendien echt alles maken: mijn simpel zwart jurkje had niet veel uitleg nodig en van m'n ander jurkje had ik een foto laten zien die ik had gevonden op Pinterest. De dag erop, na een paar fittings en aanpassingen, hadden beide jurkjes en sandalen al een plaats gevonden in mijn backpack. Naast shoppen en fittings was er gelukkig ook tijd voor wat relaxtijd op het strand! Iedereen vond het spijtig dat we de dag nadien al weer op weg moesten naar de volgende stop.
Next:
- HUE: ritje achterop een bromfiets door de rijstvelden, door boerendorpjes en langs tempels en pagoda's. Leuk avondje uit in Brown Eyes, een bar met een duidelijk motto: "Open from 5PM till the last one passes out".
- Bezoek aan de VINH MOC tunnels. Een tunnelcomplex gegraven door het Noord-Vietnamees leger om in te schuilen tijdens bombardementen, maar ook voor de lokale bevolking om in te leven. Het bestond onder andere uit een hospitaal, een bevallingskwartier, een keuken, een ontmoetingsruimte en verscheidene leefruimtes onder grond. We zijn door een deel van de tunnels gelopen en ik vond het er enorm benauwd. De gedachte dat men daar soms maanden in leefde, geeft me nog altijd kriebels.
- DONG HOI: 'homestay-resort' met de hoogste stapelbedden en grootste matrassen die ik al gezien heb. Tripje naar Paradise Cave (m'n tweede favo plekje): een megagrote en -hoge grot waar je je heel klein in voelt en waar het heerlijk stil is (de groepjes Chinezen en Japanners stroomden pas later binnen).
- NINH BINH: klein dorpje vlakbij het nationaal park, waar ze een reservaat hebben voor met uitsterving bedreigde apen en andere dieren.
- MAI CHAU: een echte homestay, met lokaal eten en flinterdunne matrasjes. Vlak voor het eten even een volleybalmatch gespeeld tegen de lokale bevolking die hun sportuurtje hadden op het centrale plein (betonnen minipleintje). Ze waren echt goed! 's Avonds ziek geworden en me 's morgens vanaf 4u30 in een zetel genesteld vlakbij het toilet. Zo heb ik het dorpje weten wakker worden en het 'ritueel' meegemaakt van een varken dat klaargemaakt werd voor consumptie, van slachting tot koteletjes op satéstokjes. Niet iets dat je alle dagen ziet en het eindresultaat zag er eigenlijk wel lekker uit. Het was waarschijnlijk hun feestmaaltijd vermits het die dag hun Independance Day was.
De bustrip eindigde in HANOI, de hoofstad van Vietnam (en vroegere hoofdstad van Noord-Vietnam). Veel minder druk dan Ho Chi Minh en er hangt een leuk sfeertje, vooral in the Old Quarter. Een (serieuze) pint bier voor 15000 dong (zijnde 50 eurocent), lekker eten voor minder dan $2 en een leuke avondmarkt. 's Avonds is de hele buurt rond het meer kleurrijk verlicht en er zijn in die beurt heel wat leuke eetplekjes te vinden. Als je in Hanoi bent, is een trip naar HALONG BAY (een van de nieuwe wereldwonderen) een must. Een cruise van 2 dagen en 1 nacht gaf me een goed beeld van de baai die veel groter is dan ik had verwacht. Kayakken, zwemmen op het strand van een eiland, squid fishing, tripje naar Surprise Cave, een kookles waarin we 'spring rolls' leerden maken/rollen, waren een paar van de activiteiten. Ook een van mijn TOPspots in Vietnam.
En daarna was het de beurt aan Bangkok (Thailand)!
 |
| Dalat |
 |
| Canyoning/abseiling |
 |
| de 'washing machine' |
 |
| Buon Ma Thout |
 |
| My Lau massacre |
 |
| Hoi An |
 |
| 'Easy rider' trip door Hue |
 |
| Paradise Cave (dit is nog maar 1/4 of 1/5 van de hele grot) |
 |
| Mai Chau |
 |
| Hanoi |
 |
| Halong Bay |
 |
| Hanoi by night |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten