Bye bye Tine!: West Coast cruising & my last week in 'Stralia

11/03-24/03 PERTH - EXMOUTH - PERTH

De laatste trip op mijn Oz-plan was de zevendaagse groepsreis vertrekkende vanuit Perth naar het noorden langs de Westkust. Deze trip had ik eerder moeten missen, omdat het volboekt was en speciaal daarvoor ben ik na Alice Springs weer naar Perth gevlogen. Twee dagen na de Rock Tour (slapen is voor watjes!), was het nu tijd voor de trip PERTH-EXMOUTH. Ondanks de vele volzette tours van de voorbije weken, zat ik nu op een groepsreis met twee Zwitserse meisjes (de Duitssprekende bevolking blijft me achtervolgen), onze gids en een gids-in-opleiding. We hadden een hele bus voor onszelf, wat wel fijn was, gezien de lange afstanden die we moesten rijden - er waren dagendat we 600 tot 800km moesten rijden. Gezien het zitten op een bus me altijd tam en moe maakt, had ik deze keer een hele zetel voor mezelf om te soezen tussendoor - heerlijk! Wat stond er allemaal op het programma?

- Pinnacles Desert in Nambung National Park: een groot gebied vol kalkstenen rotsformaties die uit het zand oprijzen. Hoe, wat en waarom is nog steeds een vraagteken. Elk jaar zakt de grond en komt er telkens meer van de Pinnacles tevoorschijn.

- Murchison Gorge (Nature's Window en de Z-Bend): prachtig natuurgebied! Na een afdaling van ongeveer 45 minuten kwamen we aan de Murchison River, waar we temidden van de gorge konden zwemmen. Vaak staat daar tijdens de zomer geen water in, maar doordat ze recent nog een cycloon gehad hadden in dat gebied, staat er wel wat water in de rivier. De verfrissende duik in de Murchison River was welkom! Al was het maar om al die vervelende vliegen kwijt te geraken.

- Monkey Mia: de plaats die bekend staat om de wilde dolfijnen die vaak in de baai rondzwemmen. Elke dag krijgen ze eten in de voormiddag (met publiek uiteraard, waaronder wijzelf), maar dit is slechts 10-15% van wat ze dagelijks nodig hebben. De dolfijnen worden ook niet aangeraakt; dit is een poging om de dolfijnen zo wild mogelijk te houden. Het is heerlijk om die dieren daar te zien rondzwemmen, niet in een zwembad of een natuurpark, maar vrij te doen wat ze willen of waar ze naartoe willen gaan. De zonsopgang en -ondergang waren supermooi. Er zijn daar geen golven en door het kalme water reflecteerde alles in het water - prachtig!

- Stromatolites: dit is bizar genoeg het antwoord op de vraag: "Moeder, waarom leven wij?" Bacteriën zijn de 'makers' van deze Stromatolites: het zijn ophopingen van vuil en uitwerpselen die ze achterlaten en na miljoenen jaren zie je deze hopen in de zee. Deze bacteriën produceren zuurstof en hebben er in het begin der tijden voor gezorgd dat er zuurstof in de lucht was, wat dus leven op onze planeet mogelijk maakte.

- Coral Bay: een klein touristisch dorpje aan het Ningaloo Reef. Hier hadden we een 'vrije' dag en ik besloot om te gaan zwemmen met manta rays. We hadden geluk, het vliegtuig in de lucht had een 'cleaning station' gevonden, wat wil zeggen: een plaats waar de manta rays rondjes zwemmen, terwijl ze door verschillende vissen 'schoongemaakt' worden. We konden dus gewoon blijven dobberen, terwijl ze onder ons zwommen. Zwemmen is eigenlijk niet het juiste woord; deze vissen lijken wel te vliegen door het water. Ze kunnen een breedte hebben van 7-8m.

- Exmouth: dit is al een iets groter dorp aan het Ningaloo Reef, maar het is ook vooral gericht op toerisme. Ook dit was een 'vrije' dag. Vermits dit een van de weinige plaatsen ter wereld is waar walvishaaien aan de oppervlakte komen om te eten, moest ik er van profiteren! Hoewel ik er naar uitkeek om oog in oog te komen met de grootste vis die er bestaat, had ik toch wel wat schrik. Niet voor de tamme, zachtaardige walvishaaien, maar voor andere - minder zachtaardige - haaien die vanuit de diepte op de loer zouden kunnen liggen. Dit was uiteraard niet zomaar snorkelen, waar je de bodem duidelijk kan zien. Dit was snorkelen in (zeer) diep water... Onze gids had ons al 'gewaarschuwd': je hoeft geen schrik te hebben van de haaien die je ziet... Na een eerste snorkelbeurt in het mooie binnenrif, gingen we naar het buitenrif en moesten we wachten op een teken van het vliegtuig dat ook hier aan het uitkijken was naar de walvishaaien. Van zodra de boot in een versnelling hoger werd gezet, wisten we dat er ergens een walvishaai gespot was! De boot dropte ons dan op 40m voor de walvishaai, zodat we meteen een goed beeld hadden van zijn kop als die naar ons toe gezwommen komt. En dan is het een kunst om niet met open mond naar dat beest te liggen kijken, want dan krijg je serieuze slokken zout water binnen ;-). Meestal was ik zo verbouwereerd naar die walvishaaien aan het kijken dat ik veel te laat doorhad dat ik moest beginnen zwemmen om ze bij te houden! En dan eindigde ik natuurlijk buiten adem, met geen walvishaai meer in zicht ;-) Gelukkig komt de boot je dan oppikken en zorgt die ervoor dat je weer voor de walvishaai in het water kunt springen. Het was een intens anderhalf uur, waar we vooral uit en meteen weer in het water sprongen! Geen tijd om na te denken over andere haaien! Gelukkig maar! In totaal hadden we 5 walvishaaien gespot en hebben we met 4 daarvan gezwommen. Als ze zich bedreigd of niet op hun gemak voelen, dan duiken ze vaak de diepte in. Nadien komen ze weer aan de oppervlakte om hun plankton-dieet verder te zetten.

- Greenough Wildlife Park: een park waar zieke dieren worden opgevangen. Verschillende soorten kangoeroes, emoes, kamelen, een lama, een zout- en een zoetwaterkrokodil, dingo's, een struisvogel, ... You name it, ze hadden het wel ergens rondlopen! Daar mochten we ons ook even bemoederen over Ralph en Angelina, twee schattige baby joeys.

- Lancelin sand dunes: een groot gebied vol hoge zandduinen. Het verschil in zand is opmerkelijk; het roodkleurige zand komt van het centrum van Australië, het witte zand van het Zuidwesten. Dit hangt allemaal af van de wind en jaarlijks verplaatsen de zandduinen zich ook een aantal millimeters. Daar kan je gaan sandboarden, wat wil zeggen dat je op een plank gaat zitten en van de zandduin afglijdt. Het zijn serieuze zandduinen, dus je kan vrij snel weer beneden zijn!

In totaal hebben we er op deze rit (Perth-Exxie en terug) ongeveer 3000km opzitten. Als je die afstand op een kaart bekijkt, lijkt dat echter niet zo heel ver... Maar da's Australië! Zelfs nu, na bijna 4 maanden hier, blijft me dat verbazen. Hoe groot kan een (ei)land zijn!

Deze laatste week in Perth wordt een week vol voorbereidingen treffen voor Azië, inpakken en herpakken (en opnieuw herpakken), een dagje strandliggen en afscheid nemen van Australië! De eerste plannen zijn ondertussen ook al gemaakt voor mijn Azië-trip. De eerste stops zijn Siem Reap, Angkor Wat, Phnom Penh en relaxen op een hutje op het strand op Koh Rong. Maar... dit ga ik -suprise surprise- niet alleen doen! Ik kan mijne schat weer gaan opwachten in de luchthaven, dit keer in die van Bangkok :-)!

De volgende update zal dus vanuit een ander land en continent zijn!