CHIANG MAI in het noorden van Thailand is een gezellige stad met veel tempels en een centrum waarin je je gemakkelijk kan oriënteren. Na een eerste lazy dag vol heimwee en het kijken van series en films (soms heb je al eens een break nodig van het reizen...) besloot ik de 'Sunday walking street' te gaan verkennen. Dat is een megagrote avondmarkt die een aantal straten beslaat. Toffe kraampjes, vriendelijke mensen (die je met rust laten als je eens komt kijken) en veel, heel veel volk op wandel op een warme avond. De tempels waren mooi verlicht en toegankelijk voor toeristen. Ik keek m'n ogen uit: ze hadden zo veel prachtige handtassen, sjaals, kledingstukken en kleine hebbedingetjes. Maar ik heb me ingehouden. Mijn volle backpack (die -ik snap het niet meer- zwaar blijft ondanks de 4kg die ik met Sam heb meegegeven) had ik in gedachten op mijn rug. De volgende dagen was het vooral rondwandelen, zweten in de hitte, 'sticky rice with mango' (dessert) eten als lunch, musea verkennen, eten op kosten van de Thaise toeristenpolitie, tempels bezoeken en verloren lopen. Op een van de laatste dagen ging ik met een van m'n kamergenotes Doi Suthep verkennen, de tempel op de heuvel. We huurden een zogeheten "Red Car" voor een dag en die bracht ons naar de tempel, een lokaal dorpje in de heuvels en twee watervallen. De tempel was prachtig en is blijkbaar een van de belangrijkste tempels voor de bevolking van Chiang Mai. Het Songkranfestival, hun nieuwjaar aan de hand van de maankalender, was nog niet officieel van start gegaan toen ik er vertrok, maar enkele ongeduldige kids waren langs de kant van een van de hoofdstraten al volop bezig met auto's en mensen nat te spuiten.
Na Chiang Mai was het de beurt aan LUANG PRABANG (Laos). Ik mocht dan wel gecharmeerd zijn door Chiang Mai, maar Luang Prabang was een instant crush. Een dorpje vlak naast de grote Mekong rivier, kleine straten, veel (palm)bomen, gezellige Franse bakkerijtjes, echt brood (!), supervriendelijke mensen en een gezellige sfeer. Ik voelde me er veel meer op m'n gemak dan in CM. De guesthouse waar ik verbleef, werd uitgebaat door Peter (van Mortsel) en zijn vrouw Manichan (van LP zelf), twee heel warme mensen. Twee dagen na mijn aankomst is Songkran (dat in heel ZO Azië wordt gevierd) echt officieel van start gegaan. Overdag komt iedereen naar buiten voor een watergevecht (om het oude jaar 'weg te wassen' en proper en fris het nieuwe jaar te kunnen beginnen) en 's avonds wordt het vooral in vrienden- en familiekring gevierd en gaan ze naar de tempels. Terwijl ik de dag ervoor (bij het verkennen van het stadje) wel wat nat werd gemaakt door een enkeling of twee op straat, verzoop ik de dag van de officiële start bijna letterlijk in het water. Op de twee hoofdstraten krioelde het van de mensen; iedereen met een emmer, kom of watergeweer in de hand, klaar om aan te vallen. Hele bendes vormden zich, elke 5 meter stond er wel een ton met water waar je je geweer of kom kon bijvullen en niemand werd onaangeroerd gelaten. Naast gewoon water, werd er ook gekleurd water, verf in alle kleuren en bloem gebruikt. Het leek wel een parade op een gegeven moment: een stoet van auto's met open laadbak reed door de straten, gevuld met dansende en in het rond spuitende mensen. Uiteraard waren zij het geliefde target van de 'grondtroepen'. Naast een waterton, stond er elke 10 meter een box buiten waaruit muziek galmde. Een feestje met watergeweren dus. Het mooie eraan is dat het een zekere samenhorigheid creëert; jong of oud, inwoner of toerist, iedereen maakt iedereen nat en iedereen amuseert zich, lacht en gibbert. Als ik terugkijk op drie dagen watergevecht, dan kom ik tot het besef dat het toch vooral de toeristen zijn die de pret bederven. De toeristen met een (of meerdere) bier(tjes) in de hand, die er niet naar kijken of je een camera in je hand hebt of niet en die er niet voor terugdeinzen om een hele emmer water met kracht in je gezicht te gooien, op de moment dat je het niet verwacht (toen heb ik gevloekt!). Het festival is ook wat 'uit zijn voege gebarsten': vroeger werden enkel de voeten nat gemaakt of werd er een kom met geparfumeerd water met bloemblaadjes zachtjes over je heen gegoten. Een paar lokale mensen doen het nu nog met een kom geparfumeerd water, en je voelt je meteen vereerd en 'een van hen' als ze je tijdens het gieten vrolijk een "happy new year!" wensen. Het is alleszins een andere ervaring dan onverwacht een emmer water over je te krijgen of aangevallen te worden met watergeweren.
Naast Songkran en de sfeer daarrond heb ik in LP ook genoten van de vele Franse bakkerijtjes (lekkere crunchy stokbroden en croissants) en "lemon shakes" of "iced lemon tea" met ja, suiker graag! Lekker, fris en dorstlessend, een ideaal drankje om de hitte in LP te trotseren!
Foto's volgen nog!
Next: Ho Chi Minh en de trip naar het noorden van Vietnam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten